We leven in een hele nieuwe realiteit. De wereld wordt stilgezet door het Corona-virus. We maken iets mee dat we nog niet eerder hebben meegemaakt. ‘Social distancing’ is nu het devies en dat betekent dat we eens temeer aangewezen zijn op onszelf en op onze co-bewoners, wie dat ook zijn. En dat vraagt nogal wat van ons.
Ik zal eerlijk bekennen dat ik ongeveer een maand geleden me nog niet zo’n zorgen maakte over dit virus. Inmiddels is het een serieuze wereld-aangelegenheid met extreme gevolgen. Nu wil ik het in deze blog daar niet over hebben, de media houdt ons al non-stop op de hoogte van alle ontwikkelingen.
Waar ik het wel over wil hebben is wat deze crisis ons in meer positieve zin brengt. Ik wil stilstaan bij wat het ons oplevert. En nee, daarmee wil ik zeker niet voorbijgaan aan de ernst. Ik wil graag de aandacht vestigen op wat we ervan (mogen) leren.
Vanmorgen deelde mijn broertje in de familie-app een prachtig filmpje waarin de aarde ons toesprak. Die kwam hard binnen. Want wij mensen luisteren niet naar wat de aarde ons te zeggen heeft. Waarom komen we pas in beweging als de nood zich aandient? In coaching zie ik hetzelfde gebeuren. Vaak trekken mensen pas aan de bel als het zo slecht gaat dat hun eigen lijf hen tot stilstand heeft gezet. Ik zie hier een mooie gelijkenis. Ons lijf geeft net als de aarde signalen die beginnen met fluisteren, waarna het volume wordt opgevoerd tot de echte oorverdovende ‘cry for help’. Dan is het vaak te laat. En ook weer niet. Want net als ons lichaam heeft de aarde een geweldig zelfherstellend vermogen. Daar moet alleen wel wat voor gebeuren. Hoe bizar is het dat ze in China in het ‘ramp-gebied’ de zon weer zien, dat de luchtverontreiniging extreem gedaald is en dat in Venetië het water in de kanalen kristalhelder is? Dat raakt mij. En het zet me aan het denken.
En ondanks dat ik nu niet verder kan kijken dan deze dag, omdat het iedere dag weer anders kan zijn, heeft deze crisis me eens temeer geleerd hoe belangrijk het is om dankbaar te zijn voor wat we hebben. En voor wat er is. Het leidt tot bewustwording dat we in een wereld van overvloed leven en dat sommige dingen niet meer vanzelfsprekend zijn. Dat we creatief en innovatief worden in het bedenken van alternatieven. Dat we goed in staat zijn ons te richten op wat wel kan in plaats van wat niet kan. Het maakt me, ondanks deze heftige tijd, dan ook blij om op social media de berichten te lezen die duiden op saamhorigheid, op verbinding, op samenwerking en op nieuwe oplossingen aandragen. Dat geeft mij een goed gevoel naast het nare gevoel van wat de realiteit ons nu ook brengt. Zo houd ik mijzelf in balans in deze crisis.
Comments